rooskies mają jak zazwyczaj tajny deal z arabami teraz panstwem islamskim
pewnego dnia islam, chinczycy, narody oraz lokalni wypaczency sporo u nich zamieszają, zadna armia nie utrzyma wtedy imperium jak sie zacznie walic. chyba ze znow wyżebrają pomoc z naiwnego Zachodu za obietnice stabilizacji i niegrożenie wojną
Zarówno sam artykuł, jak i polemika pod nim są ułomne, bowiem piszącym brakuje faktów, które determinowały wydarzenia! Pozwolę sobie przytoczyć materiały jakie udało mi się odnaleźć w necie, myślę, że rozwieją one wiele mitów i fałszywych osądów!
uchwała prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 19 lutego 1954 r. o przekazaniu Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej obwodu krymskiego wchodzącego w skład Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
A tak naprawdę Lenin planował zorganizować na Krymie republikę Żydowską. Stalin popierał tę idee. Więc ziemię krymską założono pod zastaw bankierom amerykańskim – żydom. Oczywiście taki pomysł niekoniecznie się spodobał ludności, zwłaszcza rdzennej ludności. To w skrócie. A teraz przyjrzymy się problemowi deportacji tatar krymskich.
Prób wytłumaczenia decyzji o o deportacji było wiele. Propaganda odpracowała na szóstkę. Bo jak można bez podania uzasadnienia deportować 190 tyś. ludzi? A z drugiej strony nie można było przecież powiedzieć, że Krym „przygotowuje się” zostać państwem, które dziś jest nazywane Izrael, a Tatarzy zawadzali.
Projekt Krymska Kalifornia.
Z wprowadzeniem NEPu do podbitej Rosji przyjechali ideolodzy stworzenia autonomicznej republiki żydowskiej na Krymie. Promowaniem nowego projektu zajęła się amerykańska organizacja finansowa pod nazwą „American Jewish Joint Distribution Committee”, która oficjalnie reprezentowała interesy amerykańskie, gdyż pomiędzy Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką a Stanami Zjednoczonymi Ameryki nie było stosunków dyplomatycznych.
Krymski problem pojawił się jeszcze przy Leninie, idee zaproponował Rozenberg pracujący w Joint`cie. W 1922 roku założono Agro-Joint składający się z 186 kołchozów i…żydzi zaczęli nawadniać przyszłą ojczyznę. Co roku rząd RFSRR miał dostawać od American Jewish Joint 900 tysięcy dolarów pod 5% rocznie przez kolejne 10 lat.
W październiku 1923 roku Abraham Bragin – kierownik sekcji żydowskiej Komunistycznej Partii, przygotował projekt organizacji nie autonomicznej republiki, tylko już pełnowartościowej Żydowskiej Republiki Radzieckiej. Projekt potrzymał kryptonim „Krymska Kalifornia”. Żydzi otrzymali 132 tysięcy hektarów ziemi.
19 lutego 1929 roku „Joint” i Centralny Komitet RFSRR podpisali umowę, według której ZSSR otrzymywał coroczne finansowanie w wysokości półtora miliarda dolarów. Jako hipotekę amerykanie zażądali 375 hektarów ziem Krymskich. Zostało założona spółka akcyjna, gdzie udziałowcami było ponad 200 amerykanów. Z najbardziej znanych można wymienić Hoovera, Rockefellera, Roosevelta, MacArthura czy Marchalla. Był też ważny warunek, jeżeli do 1954 roku RFSRR nie zwróci dług, ziemia przechodzi na własność.
Pieniądze szły bezpośrednio do przesiedleńców żydowskich, z pominięciem rządu ZSSR i wywołały niepokoje wśród ludności. Jeszcze dziś można znaleźć dowody rabunków transportów żydowskich przez rdzennych mieszkańców. Stalin nie widząc zalet takiej umowy, w 1934 roku stworzył Birobidżan.
W 1936 roku projekt Krymska Kalifornia został zamknięty i zapomniany. Kasa przestała być wypłacana (do momentu wstrzymania przekazano 20 milionów dolarów), ale ruchu nie udało się zatrzymać. W 1939 roku Krym zamieszkiwało już 5,8% żydów czyli ponad 65 tysięcy osób. Tatarów – 19,4%.
W 1943 roku Roosevelt w Teheranie postawił warunek Stalinowi, że jeżeli projekt ponownie nie zostanie otwarty, to mogą się pojawić i problemy ze wsparciem amerykanów w ramach tak zwanego Lend-Lease. Trzeba było ratować inwestycje amerykanów. 11 maja 1944 Państwowy Komitet Obrony podjął decyzję o przesiedleniu Tatarów krymskich do Uzbekistanu (decyzję podpisał Stalin). Operacja wysiedlania była kierowana bezpośrednio przez Bogdana Kobułowa i Iwana Sierowa, rozpoczęła się o świcie 18 maja 1944.
Utworzenie państwa Izrael.
Stalin doskonale rozumiał, że amerykanie wcale nie niepokoją się o warunki radzieckich żydów, dlatego zaproponował, że Krym będzie autonomiczną republiką w składzie ZSSR. USA zaproponowało 10 miliardów dolarów kredytu na cele gospodarcze, lecz pod warunkiem, że Krym wystąpi z ZSSR jako oddzielne niepodległe państwo. Problemu nie udało się rozwiązać i projekt znów stanął w miejscu.
Amerykanie zresztą żądali od Stalina wyprowadzenia floty z Sewastopolu do Odessy (a z pewnością gdyby Krym Rosja nie zajęła, taki warunek postawiła by „niepodległa” Ukraina). Oczekiwać dalszego rozwoju Stalin nie mógł, dlatego równolegle zaczął mocno wspierać równoległy projekt utworzenia Izraela w Palestynie.
W 1947 roku w ONZ Stalin zapewnił aktywne wsparcie rezolucji utworzenia Państwa Izrael. 14 maja 1948 roku ZSSR jako pierwszy (De iure jako drugi) uznał niepodległość Izraela. Początkowo USA i ZSSR działają razem z Izraelem, następnie zimna wojna rozstawia te dwa państwa po rożne strony barykad. Amerykanie chcieli osłabić wpływy Brytyjczyków w kanale Sueskim. ZSSR przez Czechosłowację sprzedawał broń Izraelowi.
w 1948 roku Żydowski Komitet Antyfaszystowski wraca z ideą żydowskiej autonomicznej republiki na Krymie. Można bez żadnych wątpliwości zgadnąć kto zainicjował powrót do idei. ZSSR odpowiada tak zwanym procesem poetów żydowskich i oskarża ich o szpiegostwo i zdradę.
Od 1948 roku do 1953 roku propaganda przygotowała opinię publiczną do wysyłki żydów za współodpowiedzialność narodową. Dwa miejsca, Birobidżan lub Sybir. Została nawet już przygotowana specjalna komisja pod przewodnictwem Michaiła Andriejewicza Susłowa – Éminence grise ZSSR. Wszystko do planowanej deportacji żydów było gotowe, nawet łagry. 5 marca 1953 roku Stalin został otruty. Plany deportacji porzucono, choć za czasów Chruszczowa Judaizm przyrównano do obskurantyzmu.
Krym – przekazanie.
W 1954 roku nastąpił czas zwrotu kredytu pod projekt Krymska Kalifornia. Mimo, że ZSSR przekazał trofealną niemiecką broń jako rozliczenie kredytu Izraelowi podczas wojny z Arabami, Amerykanie uznali dług za niespłacony. Zaczęto się przygotowywać do procedury odzyskania hipoteki w postaci ziemi Krymskiej.
Pomysł przekazania Krymu pojawił się zanim Chruszczow doszedł do władzy i poruszał go już Gieorgij Malenkow, który pełnił rolę I Sekretarza KC KPZR po Stalinie do 14 września 1953 i premiera ZSSR do 8 lutego 1955 roku.
Przekazanie Krymu Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej było aktem politycznego sprytu, gdyż formalnie umowa była podpisana z RFSRR i amerykanie nie mogli sięgnąć formalnie po ziemie nie będące w składzie RFSRR. Chruszczow tylko zrealizował plan awaryjny Stalina, aby nie płacić amerykanom. W taki sposób największych cwaniaków oszukano.
A teraz na deser : Rosja zajęła Krym legalnie, czy nielegalnie?
Przy okazji: 7 kwietnia 2014 roku ósmy Sekretarz Generalny ONZ Ban Ki-moon wygłosił oświadczenie, które zostało zakazane do dystrybucji w ukraińskich mediach i Internecie, a w którym stwierdził, że ONZ nie może uznać działania Federacji Rosyjskiej względem Ukrainy jako naruszenia prawa, ponieważ zgodnie z dokumentami terytorium Ukrainy jest okręgiem administracyjnym ZSRS, nie jest zatem suwerennym państwem.
Po upadku Związku Sowieckiego Ukraina nie sformalizowała w odpowiedni sposób w ONZ swoich granic i… nadal pozostaje okręgiem administracyjnym. Okazuje się, że kwestia demarkacji
granic Ukrainy została uwzględniona jedynie w projekcie porozumienia z Unią Europejską – ta ostatnia zobowiązała się do pomocy w przeprowadzeniu legalizacji jej granic z państwami
sąsiednimi. Przy czym nie określono, kiedy miałoby to nastąpić.
Wprawdzie Ukraina w granicach sprzed konfliktu z Rosją była uznawana za państwo i nikt nie podważał jej terytorialnego kształtu, niemniej jednak lukę w sformalizowaniu stanu faktycznego z pewnością Putin wykorzysta.
Tak na marginesie nasuwa się pytanie, czy nasze orły polityczne potwierdziły granice państwa polskiego?
Ten tekst "na gorze" to jeden z komentarzy do artykulu Pana Owsinskiego -oczywiscie.
"przecież wyborcza jest częścią gry Putina"
Michnik jest ewidentnie sowieckim agentem, Komorowski tez. Tak "na pierwszy rzut oka" to wsrod polskiej wladzy dominuja sowieccy agenci. Wobec powyzszego wydaje mi sie rzecza niezwykle dziwna, ze portal, ktory przez innych blogerow okreslany jest jako portal sowieckiej agentury, tak oburza sie na rzad sformowany wlasnie przez sowietow. Wczesniej komuchy rozwiazywaly to w czasie zebran egzekutywy - teraz w spor miedzy frakcjami sowieckiej agentury probuje sie wciagnac caly narod - prawdopodobnie tylko dlatego, zeby odciagnac uwage narodu od rzeczywistych problemow.
Pozostaje tylko pytanie - dlaczego wobec tego rzad polski zdominowany przez sowiecka agenture lobbuje polityce zydowsko-niemieckiej EU?
No wlasnie! Marine Le Pen pozyczyla pieniadze od Rosji, poniewaz "demokratyczne" banki odmowily jej pomocy - co niejednokrotnie podkreslala - na dzialalnosc partyjna. Wiadomo bowiem, ze Front National uksztaltowal sie we Francji na tak zwana trzecia sile i moze powaznie zagrozic dotychczasowym rzadom kawiorowej lewicy ( PS) lub kaszmirowej prawicy (UMP), ktore to partie sa na pasku swiatowej lichwy, czyli Usraela i innych braci naszego rzyta od Wyskiela lub Jankiela ( tego od "Pana Tadeusza").
I faktycznie - ile juz miliardow UE i Usrael wpuscil w ta skarbonke bez dna Ukraine ? I komu i na co to sluzy ? Bo nie Ukraincom - to pewne .
"Od kiedy to Rosja ma się zajmować ludnością innego państwa?"
Odpowiedz: ROSJA ROBI TO OD MOMENTU JEJ POWSTANIA.
Moskowici to od poczatku byl zlepek calkowicie zroznicowanych nacji - ugrofinowie, mongolowie, skandynawowie, troche Slowian . Zlepek ten byl w ciagu ostatnich 500 lat ciagle uzupelniany o nowe, podbite nacje - Czeczenow, Czukotow itd. "Zajmowanie sie ludnoscia tych nacji" bylo w praktyce calkowitym unicestwieniem tych nacji - ich kultury, historii, jezyka, tradycji. Najbardziej humorystyczne jest w tym wszystkim to, ze nawet nie wiadomo jest, jakim jezykiem wlasciwie mowili moskale - wersja wspolczesnego jezyka rosyjskiego zostala tam przyniesiona przez prawoslawnych duchownych pochodzacych z Europy Poludniowej - dopiero w pierwszej polowie drugiego tysiaclecia.
Moskale (tak jak niemcy) zawsze intrygowali na terenach innych nacji.
Wyzywacie ciagle zydow, ktorzy szkodza Polsce. Pytanie jest - skad ich sie tyle w Polsce wzielo, ze w okresie miedzywojennym to tu wlasnie skupialo sie (chyba) 80% ich populacji swiatowej. Wiekszosc z nich to byla biedota, skazana na zasilki I do tego wroga Polsce.
Strefa osiedlenia 1791–1917 (ros. Черта оседлости) – nazwa zachodniej części imperium rosyjskiego, gdzie pozwolono zamieszkiwać Żydom.
W skład tej strefy wchodziły zachodnie gubernie rosyjskie, utworzone po rozbiorach Polski, także gubernie południowo-zachodnie nadczarnomorskie.
Spis treści [ukryj]
1 Historia
2 Znaczenie
3 Terytoria strefy osiedlenia
3.1 1791
3.2 1794
3.3 1795
3.4 1805–1835
3.5 1836
Historia[edytuj | edytuj kod]
Strefę osiedlenia ustanowiła Katarzyna II ukazem z 23 grudnia 1791, pragnąc powstrzymać migrację polskich Żydów na ziemie rdzennie rosyjskie. Wszyscy Żydzi zostali tym samym wypędzeni z Rosji. Jakkolwiek nawet w tej strefie zabroniono im osiedlania się na wsi, to jednak już w 1810 car Aleksander I zezwolił na przebywanie bogatym żydowskim kupcom i wojskowym poza tą linią. W 1836 wytyczono granicę tej strefy. W 1882 car Aleksander III wprowadził Prawa majowe, które zabraniały osiedlania się Żydom na wsi i w miasteczkach poniżej 1000 mieszkańców. Na fali antysemityzmu w 1891 przeprowadzono wypędzenie ludności żydowskiej Sankt Petersburga i Moskwy do strefy osiedlenia. W latach 1881–1883 i 1903–1906 miała miejsce seria pogromów, organizowanych przez władze rosyjskie i wspierające je organizacje nacjonalistyczne (Czarna Sotnia). W ich wyniku nastąpiło załamanie struktur gmin żydowskich i wzrost antysemityzmu.
Po rewolucji lutowej Rząd Tymczasowy zniósł strefę osiedlenia dekretem o zniesieniu restrykcji wyznaniowych i etnicznych (ros. Об отмене вероисповедных и национальных ограничений) 2 kwietnia 1917.
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Tak niebywała koncentracja ludności żydowskiej na wyznaczonym terenie, przy jednoczesnym wstrzymaniu jej migracji na wieś, spowodowała wzrost antagonizmów narodowościowych i wyznaniowych w przeludnionych miasteczkach dawnej I Rzeczypospolitej. W naturalny sposób zrodziło to nędzę i poczucie trwałego zagrożenia, ponieważ kolejne fale migracji Żydów z guberni wschodnich tzw. Litwaków do Kongresówki (gdy Rosjanie zmniejszali strefę osiedlenia), powodowały wybuchy nieznanego przedtem antysemityzmu. Prawdopodobnie taki był cel władz rosyjskich, które chciały trwale osłabić wolę oporu Polaków i Żydów, poprzez sztuczne wywołanie antagonizmu polsko-żydowskiego.
Terytoria strefy osiedlenia[edytuj | edytuj kod]
1791[edytuj | edytuj kod]
Białoruś:
gubernia mohylewska
gubernia połocka (później witebska)
Nowa Rosja:
namiestnictwo Jekaterynosławskie
Tauryda obwód (Krym)
1794[edytuj | edytuj kod]
Po II rozbiorze Polski, ukaz z 23 czerwca 1794 dodawał nowe tereny:
Litwacy – potoczne określenie Żydów przybywających do Królestwa Polskiego z rosyjskiej strefy osiedlenia, głównie z zachodnich guberni – obecnych terenów Litwy i północnej Białorusi. Główne fale emigracyjne odbyły się w latach 1881-1882 i 1905-1907.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsi Litwacy, ok. 70 tysięcy rodzin[1], przybyli do Królestwa Polskiego na początku lat 90. XIX wieku, w ramach represji po zamachu na cara Aleksandra II Romanowa. Żydzi ze strefy osiedlenia byli lepiej zasymilowani niż Żydzi z Królestwa Polskiego, w większości przejęli kulturę rosyjską i na co dzień posługiwali się językiem rosyjskim. Zostali niechętnie przyjęci przez Polaków, którzy widzieli w nich narzędzie rusyfikacji, a także przez Żydów ortodoksyjnych, którzy nazywali ich szejgecami (młodziencami)[2].
Wśród szerokich mas żydowskich propagowali separatyzm, a zwalczali asymilację narodową i kulturową, co spowodowało jej czasowe ustanie. Pod koniec XIX wieku byli już dominującą siłą wśród Żydów w Polsce. Drugi wielki napływ tej ludności przypadł na lata 1905-1907 i był związany z wydarzeniami rewolucji 1905 roku. Osiedlali się najchętniej w okolicach dużych ośrodków przemysłowych, szczególnie Warszawy i Łodzi[3][4].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie "Litwak" oznaczało tyle co "człowiek pochodzący z Litwy, Litwin", ale to słowo wyszło z użycia przed XIX stuleciem: już słownik Lindego odnotowuje je jako przestarzałe. W późniejszym okresie weszło ono ponownie do obiegu w węższym, powyżej opisanym znaczeniu. W obydwu wypadkach stosuje się też różną pisownię: "Litwak" (Litwin, oznaczenie narodowości) w znaczeniu starszym oraz "litwak" (Żyd z Litwy, oznaczenie miejsca pochodzenia, jak "kresowiak") – w nowszym[5].
nie pomaga swoim ale chętnie ich uzyje do niszczenia krajów- genialny ten putin, tak broni rosji i chrzescijanstwa. a ze wbrew zasadom i ludziom,coz, przeciez jest wodzem bezpieczniackiej hordy
szmaciarze czerwoni dziękuję
sprzedajne pajace